ระหว่างทาง

ผมจนยิ่งกว่าลุงเสียอีก” แกมองหน้าผมเหมือนคนเดินสะดุดก้อนหิน “ขนาดเกลือบ้านผมยังไม่มี จะกินข้าวแต่ละที ต้องเดินไปขอเกลือบ้านข้างๆ

ตั้งแต่สมัยนายหัวชวนเป็นนายกรัฐมนตรีของชาติไทย สมัยนั้นพรรคประชาธิปัตย์มีนโยบายจะอัพเกรดใบแจ้งการครอบครองที่ดิน (ส.ค.1) ของประชาชนที่เป็นเกษตรกร ให้กลายเป็นโฉนดที่ดินทั้งหมด ปรากฏว่ารัฐบาลยังไม่ทันได้ทำ เกิดมี “ไอ้หน้ามืด” ออกหลอกหลอนผู้คน อวดอ้างว่ามาจากพรรคประชาธิปัตย์ เป็นคนของรัฐบาล นายหัวชวนส่งมาเก็บสตางค์ค่าเปลี่ยน สค.1 เป็นโฉนดที่ดิน รายละ 2,000 บาท

ระหว่างที่ผมกำลังขี่มอเตอร์ไซค์จากตลาดศรีนครกลับที่พัก ซึ่งอยู่ที่โรงแรมบีทู ความไม่คุ้นชินเส้นทาง ทำให้ผมต้องเปิดแผนที่บนหน้าจอ ลากเส้นตำแหน่งจีพีเอส แล้วก็ขี่ไปตามทางอย่างทุลักทุเล ด้วยกระเป๋าสัมภาระก็เต็มไปด้วยข้าวของจิปาถะ มือหนึ่งต้องจับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ อีกมือหนึ่งต้องถือโทรศัพท์มือถือ

บ้านพักครูหลังใหม่เพิ่งสร้างเสร็จ ในฐานะประธานกรรมการผู้ควบคุมการก่อสร้าง ผมรู้สึกหนักใจกับงานนี้พอสมควร ผู้รับเหมาที่ประมูลงานได้ทำงานล่าช้า ปล่อยทิ้งงานจนหมดเวลาและถูกปรับเป็นรายวันรายเดือน ข้อมูลจากทางฝ่ายงานพัสดุแจ้งมาว่าเบี้ยปรับอยู่ในหลักแสนบาท

รู้ตัวว่าลืมคอมพิวเตอร์พกพา เมื่อเวลาผ่านไปร่วม 20 นาที แรกเข้าใจว่าลืมไว้ในห้องน้ำสาธารณะ ข้อสันนิษฐานนี้ทำใจหล่นลงตาตุ่ม เพราะห้องน้ำอยู่ในงานมหกรรม ผู้คนต่างแห่แห่นมาเที่ยว ถ้าลืมไว้จริง ต้องหายแน่ๆ